Briljanten huwelijksjubileum voor Wim en Henny Brinkenberg
WESTERVOORT - Wim (90) en Henny (89) stapten op 15 april 1959 in het huwelijksbootje. Ze kijken terug op een goed leven, met een rouwrandje. Hun dochter overleed 10 jaar geleden. Dat was een reden om te verhuizen van Rheden naar Westervoort, vertelt Henny. Het echtpaar wilde bovendien makkelijker wonen, dichtbij hun zoon en schoondochter, die al in Westervoort woonden. Inmiddels hebben ze drie kleindochters en twee achterkleindochters.
Door Alie Engelsman
Wim werd geboren in Velp, Henny in Arnhem. “Wim was de broer van mijn vriendin. We zaten op de handbalvereniging. Wim was daar penningmeester en later ook trainer. Zo leerden we elkaar kennen.” Het jonge stel trok na de trouwdag bij Wims ouders in. “Er was toen ook woningnood. We hebben een paar maanden zo gewoond, tot we een huis kregen in de Larensteinselaan in Velp, tegenover het klooster. Zes jaar later verhuisden we naar Rheden, waar we 50 jaar hebben gewoond. Niet mijn dorp, maar wel mooi voor de kinderen. Zwembad en bos dichtbij de deur.”
Na de ambachtschool wilde Wim graag automonteur worden. "Het lukte niet om daar werk in te vinden. Mijn schoolkameraadje was boerenzoon en via hem heb ik vier jaar gewerkt op een boerderij aan de IJsseldijk tot ik in dienst moest. Daarna kon ik aan de slag bij De Meteoor Beton BV in Rheden. We hebben daar aan mooie projecten gewerkt, zoals het ‘Peerd van Ome Loeks' in Groningen, maar ook aan projecten in Rotterdam, Utrecht en Zwolle.” Henny ging als 15-jarig meisje werken in een naaiatelier. Ze werkte daar tot ze zwanger werd. "Vroeger moest je als vrouw stoppen met werken als je ging trouwen. Ik mocht wel door blijven werken, maar ik moest zoveel overgeven tijdens de zwangerschap dat ik ben gestopt. In Rheden zat ik veel in het verenigingsleven, bij de Christelijke Vrouwenbond en bij een wandelgroep. Het leukste vond ik de dansavonden, waar ik samen met Wim naar toe ging.” Wim vult aan: "Ik zorgde daar voor de muziek. Plaatjes draaien met walsmuziek en tango's.” Wim had tientallen jaren een moestuin in Rheden, waar hij zijn vrije tijd aan besteedde. "Ik kweekte gezonde groenten, zonder spuitmiddelen. Zo van het land op het bord, verser en gezonder kon niet. Zelfs de buurt at mee en prees mijn groenten vanwege de smaak.”
Henny herinnert zich nog goed dat ze in 1944, als negenjarig meisje moest evacueren. "We liepen met een handkar helemaal naar Willeskop. Ik ben daar als kind eigenlijk niet bang geweest voor de oorlog. We kwamen op een boerderij terecht en dat mooi en anders dan in de stad. Mijn ouders kenden natuurlijk wel de angst voor de oorlog.”
Mooie herinneringen hebben de echtelieden aan hun vakanties. “We gingen vroeger vooral veel naar Noorwegen. Daar huurden we trekkershutten, omdat we zoveel mogelijk wilden zien van dat mooie land. Later werd dat Oostenrijk, toen Duitsland en uiteindelijk Drenthe. Je wordt ouder en dan worden de vakanties ook anders. Het leven is nu een stuk rustiger, al stappen we nog regelmatig samen op de fiets voor een tocht van 25 kilometer. Tegenwoordig met onze fietshelmen op.”