Westervoortse Jo en Betsie Krechting vieren zestigjarig huwelijk

WESTERVOORT - De diamanten bruiloft van Jo en Betsie Krechting werd groots gevierd, het echtpaar stak zich voor de gelegenheid in hun mooiste kleren. Jo: “Ons leven is doordrenkt van feesten. Feest is even stilstaan en weer doorgaan. “

Door Alie Engelsman

“Dat hoort er echt bij, om piketten te zetten en te zeggen: dan doen we toch maar mooi maar allemaal. Feest vieren we met de familie, vrienden en kennissen. We vinden het belangrijk om in de samenleving te staan. Dat we ons 60-jarig huwelijksfeest mogen vieren is een klein beetje verdienste en een heleboel geluk.”
Jo (83) en Betsie (82) zijn allebei geboren in Westervoort en zagen elkaar al op de lagere school. Later, tijdens carnaval, sloeg de vonk over. Betsie: “Jo moest gelijk in dienst en werd voor drie maanden uitgezonden naar La Courtine, dat was niet leuk.” Maar Jo kwam terug en na een verkeringstijd en een officiële verloving (met feest) trouwde het stel op 21 november 1962. Ze kregen een zoon en een dochter, drie kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Betsie: “De vierde is onderweg. Dat willen we nog graag meemaken, dus we gaan gewoon door.”
Tot haar huwelijk werkte Betsie onder andere bij de Hema, Compaxo en Akzo Nobel. “Toen ik trouwde, werd ik ontslagen en mocht ik niet meer werken. Dat was toen wettelijk zo geregeld. Vreselijk vond ik dat.” Later heeft ze tot haar pensioen nog bijna 30 jaar bij de Makro gewerkt. Jo leerde op de ambachtsschool het vak van timmerman. Hij werkte 20 jaar als timmerman en 10 jaar als uitvoerder. Jo werd daarna werkeloos toen de tak van de bouw waarin hij werkte werd afgestoten. Op aanraden van een maat begon hij zijn eigen aannemingsbedrijf. Hij runde dat 17 jaar met veel plezier, tot hij vanwege een ongeluk, moest stoppen op 61-jarige leeftijd. Hij ging vrijwilligerswerk doen, werkte nog 20 jaar voor tafeltjedekje bij Mikado en zat in verschillende besturen. Daarvoor werd hij in 2018 geridderd in de Orde van Oranje Nassau. Jo en Betsie zijn nog steeds actief bij, en nu erelid van, Carnavalsvereniging de Dolbotters. “We zijn een keer prinsenpaar geweest. Het is fijn dat mensen waarderen wat je voor de gemeenschap doet.”

Jo en Betsie wonen nu achteneenhalf jaar in Westerstaete en daar zetten ze hun vrijwilligerswerk voort. “Elke week is er een gezellige vrijdagavond, waar we allebei aan meehelpen en we hebben de sjoelmiddag opgezet. Ook helpen we bij het scheiden van oudpapier. Het zijn kleine dingetjes, maar we zijn dankbaar dat we dat nog kunnen doen. We zijn blij dat we in Westerstaete terecht konden. We konden hier gelukkig nog zelf voor kiezen. We wonen hier zelfstandig, riant, veilig en zorgeloos. Als we hulp nodig hebben hoeven we maar op een knopje te drukken en dan staat er binnen een halve minuut iemand aan de deur. De kleinschaligheid en verbondenheid hier is ook zo fijn. Toen we kennismaakten met een van de bewoners zei deze: ‘Alleen voornamen, achternamen doen we niet aan’. En zo hebben wij het zelf ook het liefst.”
Het grootste geluk van het echtpaar zijn de kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen Jo: “Die staan altijd voor ons klaar en komen vaak spontaan op bezoek. Ik kan me geen groter doel in het leven voorstellen.” Betsie: “Voor hen laat ik alles uit mijn handen vallen. Vooral die kleintjes, daar geniet ik zo van. Ik kan niet wachten om ons vierde achterkleinkind in mijn armen te houden.”