Gehandicaptenraad blijft hameren op toegankelijkheid

Met een drukbezochte themamiddag in De Nieuwhof vierde de Gehandicaptenraad Westervoort haar 25-jarig bestaan. Duidelijk werd dat er, als het gaat om toegankelijkheid voor gehandicapten, nog een wereld valt te winnen, óók in Westervoort. Het goede nieuws is dat er wel stapjes worden gezet.

Patricia van Bladel (52) is voorzitter van de Gehandicaptenraad. Ze is sinds haar geboorte aan een rolstoel gekluisterd. “Ik heb cerebrale parese, een veelvoorkomende handicap. Het is een hersenbeschadiging die zich op verschillende manier uit. Mijn handicap is dat ik niet kan lopen. Daarmee mag ik van geluk spreken, mijn hoofd is goed.”

Patricia van Bladel en haar partner raakten bijna 25 jaar geleden, kort na de oprichting van de Gehandicaptenraad Westervoort, bij de organisatie betrokken. In 2000 werd de raad omgevormd tot een stichting en kwam Patricia in het bestuur. Daarin zit ze nog steeds. De Gehandicaptenraad komt op voor de belangen van mensen met een handicap. Patricia is ook lid van de WMO-raad in Westervoort (die het college adviseert over beleidszaken binnen het sociaal domein) en de Regionale Adviesraad Doelgroepenvervoer regio Arnhem, waarvan ze vicevoorzitter is.

Een groot punt waar Patricia van Bladel als bestuurder én als iemand met een handicap steeds weer tegenaan loopt, is de toegankelijkheid van gebouwen. Wie denkt dat dat soort zaken in een aangeharkt land als het onze keurig zijn geregeld, heeft het mis. “Ik heb een mooi voorbeeld, hier in Westervoort. De renovatie van het gemeentehuis is kortgeleden opgeleverd en nu blijkt dat de publieksbalie te hoog is. Als ik er met mijn rolstoel voorsta, kijk ik tegen de balie aan. In de oude situatie was er wel een lage balie. Dan denk ik: hoe kan dat nou?”

Het antwoord weet ze wel: er wordt gewoon niet over nagedacht. Patricia: “Dat is dus waar wij overal en altijd voor pleiten: denk na voor je iets doet of koopt. Het liefst in een vroeg stadium. Er zijn gelukkig ook voorbeelden waarin dat wel is gebeurd. In de raadszaal is bijvoorbeeld een spreekgestoelte dat in hoogte verstelbaar is, prima. Het Forumgebouw in Westervoort geef ik ook altijd graag als voorbeeld. Er is een prachtige hellingbaan aangelegd, zodat ik met mijn rolstoel naar boven kan. Maar eenmaal boven is het plaatsje waarop ik moet keren om naar binnen te kunnen gaan zo klein, dat ik moet oppassen dat ik niet van de trap kukel.”

En dat terwijl overheden met regelgeving verplicht zijn de toegankelijkheid voor iedereen te waarborgen. Patricia van Bladel haalt het in 2016 geratificeerde ‘VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap’ aan. Daarin staat zwart op wit dat het uitgangspunt moet zijn ‘volledig participatie’. Patricia: “Toen we in februari met een delegatie van de gemeenteraad spraken, bleek dat verdrag volledig onbekend te zijn en ik denk dat dat in meer gemeenten zo is. Daarom is het goed dat er organisaties zijn die de vinger op de zere plek leggen.”

Het was voor de Gehandicaptenraad de reden de viering van het 25-jarig bestaan te koppelen aan een themamiddag over de rechten van de gehandicapte mens. Een opsteker was dat het volledige college acte de presence gaf en dat ook veel gemeenteraadsleden hun gezicht lieten zien. Patricia: “We hadden goede sprekers en bijna 60 mensen in de zaal. Daarmee was de middag geslaagd. We hopen dat het rekening houden met de rechten van mensen met een handicap, meer in het systeem van beleidsmakers komt te zitten. Hou er gewoon rekening mee, dan hoef je later geen kosten te maken om zaken te herstellen.”