Dan moet het in Parijs maar gebeuren

Dan moet het over drie jaar tijdens de Paralympics in Parijs maar gebeuren: goud op de tijdrit. Drie keer is scheepsrecht tenslotte. We hebben het over oud-Westervoorter Timo Fransen. Twee Paralympische Spelen achter elkaar (Rio de Janeiro 2016, Tokio 2021) won hij met de visueel gehandicapte Vincent ter Schure zilver op de tijdrit voor tandemwielrenners, terwijl ze hun zinnen hadden gezet op goud.

Ze pakten op de slotdag toch nog een gouden medaille omdat ze de wegwedstrijd wonnen, maar op de een of andere manier vindt het duo goud op de tijdrit veel interessanter. Daarom ook hadden ze zich in de aanloop naar de Spelen een speciale, peperdure tandem-tijdritfiets laten aanmeten. Maar ook zo’n fiets heeft banden die lek kunnen gaan.

Dat is precies wat gebeurde in Tokio. Na vijf kilometer al stonden ze langs de kant. Van een volgauto werd snel een nieuwe, (gewone) tandemfiets gehaald, maar uiteindelijk kwamen ze op de streep zes seconden tekort op het winnende Franse duo.

Timo Fransen (34): “Ontzettend zuur, we wilden gewoon die tijdrit winnen. Ik zeg niet dat dat zonder die lekke band was gelukt, want sommige andere teams hadden ook pech. De Engelsen bijvoorbeeld, van wie we vijf jaar geleden in Rio nipt verloren, zijn gevallen. Maar zonder pech was de kans op goud wel groter geweest.”

Het winnen van goud bij de wegwedstrijd was voor Timo Fransen en Vincent ter Schure slechts een doekje voor het bloeden. Timo: “Ook best een mooie plak, maar ik had hem heel graag willen inruilen voor goud op de tijdrit.”

In Parijs doen ze een nieuwe poging. Want dat hebben Timo Fransen en Vincent ter Schure afgesproken: ze gaan nog minstens drie jaar door. Drie jaar alles aan de kant voor dat ene doel. Timo: “We doen het nu even iets rustiger aan, maar straks gaat het weer volle bak. Om in de wereldtop mee te kunnen doen moet je fulltime met je sport bezig zijn. Weken met 25 trainingsuren zijn in de aanloop naar een wedstrijd geen uitzondering.”

Timo Fransen fietst van jongs af aan. Hij was jarenlang lid van de Arnhemse wielerclub Reto en hij reed wedstrijden bij de Beloften-Elite. Via via kwam hij, als valide sporter, in contact met de visueel gehandicapte Vincent ter Schure uit Houten. Inmiddels bedrijven ze al zeven jaar samen topsport. Timo, die sinds enkele jaren met vrouw en zoontje in Weurt woont, is de ‘piloot’ en zit voor op de tandemfiets, Vincent achter hem.

Timo: “Ik zie Vincent niet als iemand met een beperking. Voor mij is hij gewoon een collega-topsporter met wie ik samen streef naar topprestaties. Als wielrenner zijn we ook behoorlijk aan elkaar gewaagd.”

De Nederlandse sporters met een beperking deden het deze zomer uitstekend tijdens de Paralympische Spelen in Japan. Zelfs nog iets beter dan hun valide collega’s tijdens de Olympische Spelen. Ze werden vijfde in het medailleklassement tegen een zevende plaats voor de valide sporters.