Ad Bleumink, William Boekhorst, Frans Brink, Ria en Henny Helmig en Edwin Peters koninklijk onderscheiden

WESTERVOORT - Westervoort is zes Leden van Oranje-Nassau rijker. Ad Bleumink, William Boekhorst, Frans Brink, Edwin Peters en Ria en Henny Helmig ontvingen op vrijdag 26 april in het kerkgebouw van de Protestantse Kerk deze koninklijke onderscheiding.

Ad Bleumink

Als er iemand het predicaat maatschappelijk geëngageerd verdient is het Ad Bleumink.  ‘Ieder mens moet in zijn leven iets gedaan hebben wat relevant is voor de maatschappij’ is zijn motto. Schoolbestuur, vakbondswerk, wijkraad. In elke leeftijdsfase deed hij wat anders. Na zijn functionele leeftijdsontslag bleef hij zich inzetten. “Bewoners van Westervoort wonen in een hartstikke leuk dorp. Die moeten hier gewoon gezond kunnen wonen. Daar wil ik me voor inzetten,’’ gaf hij in 2009 al aan als woordvoerder van een groep inwoners die actie voerde tegen de komst van asfaltcentrale Bruil naar Arnhem. Ook was hij voortrekker van twee burgerinitiatieven: die tegen het bestemmingsplan Kleefse Waard-Koningspley Noord en later tegen de komst van windmolens. Als voorzitter van de Stichting Wijkraad Mosterdhof-Struikendoorn-de Weem en Oude Kern zet hij zich nog steeds in voor het woon- en leefklimaat in deze wijken.

William Boekhorst

William Boekhorst heeft zich als vrijwilliger onderscheiden, met name als bestuurslid van de plaatselijke winkeliersvereniging de Wyborgh en de aandacht voor het slagersvak. Hij coördineert de jaarlijkse kerstmarkt en organiseert het jaarlijkse Balconcert in de zomerperiode. Afgelopen jaar vond het Balconcert voor de laatste keer plaats. Daarnaast is hij penningmeester van de Stichting Stimulatie Cultuur Westervoort en voorzitter van de EHBO-vereniging Pannerden.

Frans Brink
Frans Brink is als vrijwilliger veel betrokken bij verschillende Westervoortse evenementen zoals de carnavalsoptocht, de kermis, de herdenking Operation Quick Anger, Koningsdag en de kerst op het Dorpsplein. In de aankleding van de omgeving staat hij dan zijn mannetje.
Ook is hij vrijwilliger bij de Historische Kring Westervoort, de stichting Stimulatie Cultureel Westervoort en SC Westervoort.

Ria en Henny Helmig
Ria en Henny Helmig worden in één adem genoemd als het gaat om hun inzet voor de wijkraad De Broeklanden. Samen werden ze gezien als de ruggengraat van de wijkraad. Ria zorgde voor de verbinding onder de wijkbewoners. Zij was de centrale spil, het gezicht van de raad. Zij werd onder meer gevraagd voor buurtbemiddeling en was de spreekbuis naar onder andere de gemeente. Daarnaast organiseerde zij mede diverse wijkactiviteiten. Nu is ze vrijwilliger bij Buurthuis de Bult Broeklanden. Ze ondersteunt bij de koffiemiddagen van Mikado, maakt schoon, is gastvrouw en biedt een luisterend oor.
Henny was vrijwilliger bij en vice-voorzitter van de Wijkraad De Broeklanden. Hij heeft bijgedragen aan de verbouwing van het buurthuis van de wijk De Bult, verzorgde communicatietraining aan wijkraadsleden, verzorgde het onderhoud van het wijkgebouw en was (mede)organisator van diverse activiteiten zoals de zeskamp, het jaarlijkse wijkfeest en de bingo.

Edwin Peters

Edwin Peters is vooral als penningmeester betrokken (geweest) bij verschillende verenigingen in de gemeente. Carnavalsvereniging De Dolbotters profiteerde 25 jaar van zijn administratieve skills; Ondernemend Westervoort acht jaar. Hij was in 2007 ook de oprichter van deze vereniging van zelfstandige ondernemers met een link naar Westervoort.
Nu is hij nog steeds actief voor SC Westervoort. Hij is penningmeester van de Stichting Exploitatie Sportpark Naederhuyse (SESN) en voorzitter van de Business Associates Sportpark Naederhuyse (BASN). Edwin Peters verzorgt mede het onderhoud van de velden, de gebouwen en het materieel. Én hij is lid van de samenwerkingscommissie op weg naar een mogelijke fusie.

Gedicht van dorpsdichter Herman Delwig tijdens de uitreiking

Onderscheiden

Mensen zijn elkaars verschillen,
de ene is de ander niet.
En al zou de één als een ander willen,
zij ziet, hij ziet wat jij niet ziet.

Onderscheidend in aard, in aanblik, in welvaart.
Onderscheidend in klank, in verbeeld en versta.
Onderscheidend in voelen, bedenken, bedoelen.
Ja onderscheiden dat huist in ons DNA.

Maar dat onderscheiden lijkt steeds meer op vooraan staan.
Zie mij met mijn ik of dit is helemaal mijn ding.
Het druipt er van af, tot aan het tattoo-brandmerken
en wie simpelweg gewoon blijft, lijkt meer de uitzondering.

Het zie mij hier wonen, onder een huid met siliconen.
Het egocentrische overwoekerd deze tijd,
met mijn kapper, mijn winkel, mijn leefstijl, mijn huismerk.
En dan log ik getverderrie in op mijn overheid.

Ik baal van dat ikken, dat mijnen, uwen, jouwen.
Dat hemelse ego’n en dat dichter bij mezelf.
Oh hoe kunnen we zo ver van de ander verdwaald zijn?
Dat de mens in verbond steeds meer onderspit delft.

En toch zijn er mensen die zich daarvan onderscheiden.
Van al die potsierlijke uiterlijke innerlijkheid.
Die zichzelf geen ultiem ikgevoel toebedelen,
maar leven in grootse verbondenheid.

Want het menselijk geluk zit in het zijn voor de ander
In het samenleven, het samenspel en het samengaan.
In dienstbaarheid en hart hebben voor aller belangen,
middenin, midden tussen, als bovengemiddelde onderdaan.